Ön Segment Disgenezisi
Kornea, iris, pupilla ve ön kamara açısını ilgilendiren ve klinik olarak geniş bir spektrumda kendisini gösterebilen gelişimsel anomaliler kompleksidir. Embriyonik gelişim sırasında gözün ön segmentini oluşturan nöral krest kökenli hücrelerin yetersiz göçü ve ayrımlanması sorumlu tutulmaktadır. Bu hastalarda değişik oranlarda iris hipoplazisi, korektopi, polikori, kornea bulanıklığı, kornea ve iris arasında açı bölgesini de içeren periferik anterior sineşi bulunur (Resim 3-1). Olguların yarısında glokom riski vardır. Ön segment disgenezisine neden olan tüm genler bilinmemekle birlikte PITX2 defekti veya FOXC1 duplikasyonu olan hastalarda genç erişkin çağına kadar glokom oluşma riski %75 olup, medikal veya cerrahi tedavi şansı ancak %20 seviyesinde kalabilmektedir.
3-1 Ön segment gelişim anomalileri iriste basit bir periferik anterior sineşiden (A), gözün tüm dokularını tutan mikroftalmiyle seyreden ağır bir anomaliye kadar geniş bir yelpazede kendisini gösterebilir (B, C).
Axenfeld-Rieger Sendromu
Schwalbe hattının öne doğru yer değiştirmesi sonucu gelişen posterior embriyotokson en sık görülen konjenital ön segment disgenezisidir. Posterior embriyotokson ile birlikte iridokorneal açı anomalisi, korektopi ve psödopolikori ile karakterize olan Axenfeld-Rieger anomalisinde %50 oranında glokom geliştiği bilinmektedir. Axenfeld-Rieger anomalisi yüz dismorfizmi, diş anomalileri ve göbek deliğinde cilt fazlası gibi multisistem bozukluklarla birlikte olduğunda Axenfeld-Rieger sendromu olarak adlandırılır. Otozomal dominant olarak geçer (Resim 3-2, 5-12).
3-2 A. Axenfeld-Rieger sendromu olan hastanın kornea periferinde beyaz bir hat halinde görülen posterior embriyotokson ve pupillada düzensizlik. B. Aynı hastanın gonyoskopisinde posterior embriyotokson sahasına olan iris yapışıklıkları ve açı anomalisi dikkati çekiyor. C. Aynı hastadaki diş anomalileri.
Peters Anomalisi
Ağır bir konjenital ön segment disgenezisi olan Peters anomalisinin en belirgin özelliği kornea opasitesidir. Bu tabloya Descemet membranının gelişme bozukluğu veya yokluğu, iridokorneal yapışıklıklar, keratolentiküler apozisyon ve nadiren de mikroftalmus, sklerokornea, katarakt gibi çeşitli göz anomalileri eşlik edebilmektedir. Eşlik eden açı anomalisi nedeniyle %50 olguda glokom gelişmektedir (Resim 3-3, 3-4). Peters plus sendromunda ise gelişme geriliği, kısa boyla seyreden iskelet displazisi de eşlik etmektedir. Genellikle genetik geçiş göstermez.
© 2022 PROF. DR. E.CUMHUR ŞENER. All Rights Reserved Designed by | OXIT BİLİŞİM TEKNOLOJİLERİ